اغلب، پیچ خوردگی بیضه با معاینه فیزیکی بیضه‌ها، کیسه ی بیضه و کشاله ران تشخیص داده می‌شود. سایر روش‌های تشخیصی برای این عارضه عبارتند از :

• آزمایش ادرار: آزمایش ادرار برای رد کردن تشخیص عفونت بیضه که علایم بالینی مشابه دارد.
• سونوگرافی رنگی بیضه: این روش برای بررسی جریان خون در بیضه استفاده می شود.
• اسکن هسته ای بیضه: از این روش نیز برای بررسی جریان خون بیضه می‌توان استفاده کرد.

تشخیص و درمان سریع بیمارانی که با این بیماری مراجعه می‌کنند می‌تواند از انجام ارکیدکتومی ( برداشتن بیضه ی مبتلا ) جلوگیری نماید. هر چه پیچ‌خوردگی بیضه زودتر برطرف شود، احتمال اینکه بتوان بیضه را حفظ کرد، بیشتر است.

در برخی از موارد، پزشک ممکن است با فشار دادن کیسه بیضه، قادر به باز کردن پیچش بیضه باشد. اما این بیضه هنوز هم نیاز به عمل جراحی دارد تا از پیچ خوردگی در آینده جلوگیری شود. گاها پیچ خوردگی بیضه به صورت خود به خودی بر طرف می‌گردد.

بیمارانی که سابقه دردهای متناوب بیضه که به لحاظ شرح حال کاملا مشابه پیچ خوردگی بیضه است را دارند که خود به خود برطرف شده در معرض خطر پیچ خوردگی مجدد هستند و بهتر است تحت درمان قرار گیرند. جراحی این بیماری شامل رفع پیچ خوردگی و فیکس کردن بیضه در سطح داخلی کیسه‌ی بیضه برای جلوگیری از عود کردن می باشد.