برای تشخیص انسداد حالب می توان از روش های زیر استفاده کرد:

• آزمایش خون و ادرار: که برای بررسی علائم عفونت و نیز بررسی سطح خونی کراتینین استفاده می شود.
• سونوگرافی: امکان مشاهده کلیه ها و حالب را از نزدیک به پزشک می دهد. همچنین اختلالات انسداد حالب مادرزادی، در طول دوران بارداری را توسط سونوگرافی می توان تشخیص داد. در سونوگرافی می توان تجمع ادرار در لگنچه کلیه و قسمت قبل از انسداد حالب را دید که به آن هیدرویورترونفروز گفته می شود.
• سی تی اسکن: هم هیدرویورترونفروز را نشان می دهد و هم می تواند عامل انسدادی چه در داخل حالب باشد و چه در خارج آن را نشان دهد.
• ام آر آی: یافته های آن شبه یافته های سی تی اسکن می باشد فقط میزان دقت آن متفاوت است.
• پیلوگرافی وریدی: روش تصویربرداری برای بررسی مسیر جریان ادرار از کلیه ها تا مثانه است که توسط تزریق وریدی ماده حاجب انجام می گیرد.
• اسکن هسته ای کلیه: با تریق وریدی ماده رادیوایزوتوپ ترشح آن توسط کلیه و نیز خروج آن از کلیه ها توسط حالب دیده می شود. هر گونه انسداد مانع از خروج ماده رادیوایزوتوپ از کلیه می گردد.
• یورتورسکوپی: با استفاده از لنز و دوربین داخل مثانه و حالب مشاهده می گردد و لذا عامل انسدادی اگر داخل حالب باشد قابل روئیت خواهد بود. همچنین در صورت لزوم امکان کارگزاری استنت های حالب نیز با این روش فراهم است.

هدف از درمان انسداد حالب، حذف انسداد و در صورت نبود امکان حذف عامل انسدادی باز کردن مسیر حالب برای جلوگیری از آسیب کلیوی و یا ترمیم کلیه است. در صورتی که عفونت وجود داشته باشد در کنار روش های درمانی، ممکن است از آنتی بیوتیک نیز استفاده شود..

اگر انسداد حالب باعث درد شدید شود ممکن است به یک روش اورژانسی برای تخلیه ادرار از بدن به طور موقت و از بین بردن مشکلات ناشی از انسداد نیاز باشد. استفاده از استنت حالب ( دابل جی ) و نفروستومی ( تعبیه لوله ی تخلیه برای کلیه از طریق پوست ) از این دسته می باشند.

اسنت حالب در حقیقت لوله ای است که یک سر آن در لگنچه کلیه و سر دیگرآن در مثانه قرار می گیرد و به این ترتیب مسیر حالب را باز نگه می دارد. نفروستومی لوله ای است که یک سر آن داخل لگنچه کلیه قرار داشته و سر دیگر آن از پوست خارج می گردد و به این ترتیب ادرار را مستقیما از کلیه خارج می کند.

روش جراحی برای برطرف کردن انسداد حالب ممکن است بصورت باز، اندوسکوپیک یا لاپاراسکوپیک انجام گیرد که انتخاب آن بستگی به علت ایجاد کننده انسداد و شرایط عمومی بیمار دارد. تفاوت اصلی میان این روش های جراحی، زمان بهبودی پس از عمل و تعداد و اندازه برش های مورد استفاده برای جراحی است.