سیستم ادراری از چهار قسمت اصلی تشکیل شده می شود که عبارتند از کلیه، حالب، مثانه و مجرای خارجی ادرار. هر یک از قسمتهای فوق می توانند سنگ داشته باشند. اصطلاح سنگ ادراری یک اصطلاح کلی است و نشان دهنده وجود سنگ در یک قسمت از قسمت های نامبرده است.
سنگ حالب نیز جز سنگهای ادراری است که اکثرا منشا کلیوی دارند و اگر بدرستی با آن برخورد نشود ممکن است منجر به از بین رفتن کلیه گردد. اگر درمان سنگ کلیه به تاخیر بیفتد سنگ می تواند از کلیه خارج گردد و وارد حالب شود. اگر اندازه ی سنگ ها کوچک باشد پس از ورود به حالب، دفع می شوند اما اگر بزرگ باشند در حالب گیر خواهند کرد.